باید گفت بر اساس ماده ۱۱۰۶  قانون مدنی که نفقه را در عقد دائم بر عهده شوهر دانسته است. از این ماده بر می آید ، این ماده تنها نفقه زن (زوجه) در نکاح دائم است و حکمی در خصوص الزام مرد به پرداخت نفقه در عقد موقت پیش بینی نشده. به علاوه اینکه بر اساس ماده ۱۱۱۳ قانون مدنی :(در عقد موقت ، زن حق نفقه ندارد ؛ مگر اینکه شرط شده باشد یا آنکه عقد مبنی بر آن جاری شده باشد ).

یعنی در نکاح موقت ، اصل بر عدم پرداخت نفقه است ؛ مگر زن و شوهر پرداخت نفقه در نکاح موقت را شرط کرده باشند.از شرایط و عرف جامعه اینگونه برداشت شود هرچند پرداخت نفقه در عقد موقت در قانون پیش بینی نشده است و مورد توافق طرفین نیز قرار نگرفته است ، با این وجود مرد موظف به پرداخت نفقه در عقد موقت می باشد ؛ مانند زمانی که زن به عنوان همسر موقت ، مدتی طولانی در منزل مرد زندگی می کند .

در قانون تنها شرطی که برای تعلق نفقه به زوجه در عقد دائم در نظر گرفته شده ، این است که زن از شوهر خود تمکین کند . عدم تمکین زن ، به مرد اجازه عدم پرداخت نفقه را می دهد . همچنین در صورتی که در عقد موقت نیز نفقه به زن پرداخت شود ، زن موظف به تمکین است .همچنین باید گفت بنا به اصل فوق در دوران نامزدی نفقه ای به زن تعلق نمی گیرد و هر آنچه مرد به زن می دهد گویی به او هدیه داده و از روی مسولیت نیست.

یادتان باشد. در صورتی که اقامت زن در منزل شوهر موجب آزاررساندن به او چه به لحاظ جسمی یا روحی یا شرافتی باشد می تواند منزل را ترک کند و حتی در زمان ترک منزل در این ایام نیز نفقه دریافت خواهد کرد. براساس ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی، زوجه باید در منزلی که شوهر برای او تعیین می کند زندگی کند مگر این که تعیین منزل به اختیار زن بوده باشد. براساس قانون مدنی ۱۱۵ قانون مدنی، در صورتی که زنی به واسطه زندگی در منزل شوهر بترسد که به او ضرر جانی یا مالی یا شرافتی وارد شود می تواند منزل دیگری را اختیار کند و دادگاه نیز نمی تواند زن را به بازگشت به منزل شوهر مجبور کند، و تا زمان بازگشت به منزل شوهر، زوج باید نفقه او را پرداخت کند.